3D printen in de ruimtevaart heeft veel waardevolle aspecten. Het kan een van de meest gebruikte nieuwe technologieën worden. Op aarde zijn we al redelijk ver met 3D printen en het gaat steeds harder, er worden elk jaar verbeteringen gemaakt in de bestaande printers. Er zijn al 3D geprinte onderdelen naar de ruimte gestuurd voor tests. Maar er zijn sommige printers met nieuwe technologieën die in de ruimte kunnen printen, dit is een enorme uitdaging sinds er geen zwaartekracht is. In dit artikel licht ik kort toe waarom het lastig is om te 3D-printen in de ruimte.
Waarom is het interessant om in de ruimte te 3D-printen?
Het is misschien wel goed om te begrijpen, waarom het nou interessant is om in de ruimte 3D te printen. Het is niet alleen voor experimenten en onderzoek. In de ruimte werken ze met het gereedschap wat ze hebben, stel je voor ze breken een schroevendraaier dan zouden ze er gewoon weer een kunnen printen. Het scheelt gewoon veel moeite en geld dan een nieuwe die kant op te sturen.
In de toekomst zouden we zelf met een 3D printer in de ruimte nanosatellieten kunnen printen. Nanosatalieten zijn kleinere vierkante satellieten die steeds vaker worden gebruikt. Ze wegen vaak niet meer dan 500kg en dat is een heel stuk kleiner dan de traditionele satellieten.
Waarom is het zo lastig om in de ruimte te 3D-printen?
Zoals ik al eerder zei, het is ingewikkeld om te 3D printen in de ruimte. Het is gewoon onmogelijk om een traditionele 3D printer te gebruiken in een gewichtloosheid omgeving. Er zijn andere 3d printer onderdelen nodig al wil je, zoiets voor elkaar krijgen.
Wanneer je in de ruimte iets 3D print is het niet mogelijk om te printen op de traditionele lade. Omdat de machine absoluut geen ondersteuning heeft. Het onderdeel wat je wilt printen, moet letterlijk in de ruimte worden geprint. De druktechnologie in de ruimte is een totaal andere ervaring. Het drukmateriaal en de gebruikte machines moeten meer resistent zijn, en ze moeten langer mee kunnen gaan.
Laat een reactie achter